Bir hikaye anlatılır;
Zamanın birinde Çin’de bir çiftçi tarlada kullandığı çapasını kaybetmiş. Evine dönerken komşu çocuğunu görmüş ve çocuk çapayı çalmış gibi davranıyor, yürüyor ve arkadaşlarıyla oynuyormuş. Ertesi gün çiftçi çapasının tarlasındaki diğer aletlerin arasında görmüş. Evine dönerken yine komşu çocuğunu görmüş ama bu sefer çocuk her çocuk gibi sıradan davranıyor ve oyunlar oynuyormuş.
Bu sabah ben de elimde çayım dışarıyı seyrederken bulutların ne kadar güzel olduğunu kuşların ne kadar mutlu olduğunu ve dahası insanların yeni bir güne başlayıp sokaklara yayılıp “yeni günü” selamlamasını seyrettim.
Oysa birkaç gün kadar önce bulutlar ne kadar da uğursuz, kuşlar neden böylesine anlamsızca uçuyor ve insanlar nasıl da her gün “yine bir güne” uyanıp dışarıda geziniyor diye düşünüyordum.
